Zija Dizdarević

Zija Dizdarević (Vitina,Ljubuški; 18. februar 1916. – proljeće 1942.) bio je bosanskohercegovački i jugoslovenski književnik. Rođen je u Vitini kod Ljubuškog a umro je  početkom 1942. godine.

Rođen je u malom hercegovačkom mjestu Vitina kod Ljubuškog u bošnjačkoj porodici, od oca Šefkije i majke Selime. Nekoliko godina po rođenju sa porodicom se seli u Fojnicu gdje provodi djetinjstvo.

Nakon završene osnovne škole u Fojnici, 1926. godine upisao se na Nižu šerijatsku gimnaziju u Sarajevu koju završava 1930. Godinu dana kasnije pošao je u Učiteljsku školu u Sarajevu i završio je 1936. sa odličnim uspjehom.

Još kao srednjoškolac djeluje kao aktivist u društvu, učestvujući u đačkim štrajkovima, a taj buntovni karakter mu donosi nenaklonost režima i čestu prismotru policije. U tom periodu objavljuje i prve literarne radove: Halucinacije i Zapisi bolesnog čovjeka (1935.) što upućuje na njegov nesporni talenat. Zbog antirežimske političke aktivnosti ne uspijeva pronaći posao učitelja, te 1937. godine se upisuje na studij pedagogije i psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Tokom studentskog perioda izdržava se od pisanja i pružanja privatnih časova. U tom periodu objavljuje mnoge pripovjetke i radove u Putokazu, Pregledu i Politici a učestvuje i u političkom djelovanju bosanskih studenata u Beogradu i Zagrebu

Iz studentskih dana ga vezalo čvrsto prijateljstvo sa bosanskohercegovačkim književnikom Brankom Ćopićem, koji je jedno od svojih najboljih djela Bašta šljezove boje posvetio upravo Ziji.

U prvoj godini Drugog svjetskog rata djelovao je kao ilegalac u Fojnici i Sarajevu. U proljeće 1942. uhapšen je u Sarajevu, dan prije odlaska u partizane, odveden u ustaški koncentracijski logor Jasenovac i odmah ubijen.

Djela: 

Posthumno, objavljene su mu knjige:

• Pripovijetke (Svjetlost, Sarajevo, 1948),
• Prosanjane jeseni (Džepna knjiga, Sarajevo, 1959),
• Sabrana djela (Svjetlost, Sarajevo, 1968),
• Blago u duvaru (Zadrugar, Sarajevo, 1983)